Hoe zit het nu?
Thans in Nederland is het niet duidelijk hoe de shops aan hun softdrugs komen. Dit is formeel een raadsel: de teelt is verboden, maar het verkoop en roken is wel toegestaan mits het in de coffeeshops plaatsvindt!
Nederlanders mogen vanaf 18 jaar per dag vijf gram wiet of hasj kopen bij een coffeeshop. De shops (ongeveer 600 in 100 gemeenten) mogen een maximale handelsvoorraad van 500 gram softdrugs in huis hebben. In de praktijk is dat voor een deel van de coffeeshops te weinig om aan de vraag te voldoen.
Daarom wordt de voorraad van sommige coffeeshops meerdere keren op een dag aangevuld. Vanuit een geheime locatie wordt dan een nieuwe lading wiet naar een shop gebracht. De totale jaaromzet van alle coffeeshops wordt geschat op 1 miljard euro. Ongeveer 1,7 miljoen gemiddeld per shop.
Naar schatting verdwijnt de helft van al het geld in het illegale circuit. Vooral Limburg en kampen met georganiseerde misdaad die zich op grote schaal bezighoudt met wietteelt. Noord-Brabant is in de greep van wietmiljoenen. In de zuidelijke provincies zijn criminele hennepbendes actief die miljoenen euro’s zwart geld verdienen met hun handel in wiet. De duistere wereld van de wiethandel is geplaveid met criminele activiteiten, niet alleen drugshandel.
Volgens de Nederlandse media heeft de (lokale) overheid jarenlang een oogje dichtgeknepen, waardoor de lokale economie “vele malen verzuurder” is dat wat men denkt. Zo’n 20 procent van de kwekerijen staat in Noord-Brabant. De wiet die daar wordt gekweekt, is vaak bedoeld voor de export. Voor de Belgen bijvoorbeeld, of de Duitsers. Zoals er ook in Limburg jaarlijks bijna 250 miljoen euro wordt verdiend aan de illegale handel in wiet.
Nederland staat internationaal bekend als drugsland (zeg tegen een buitenlander dat je in Nederland woont en er is een goede kans dat hij over het roken van een jointje begint). Zij hebben een grote aantrekkingskracht op buitenlandse drugscriminelen en -gebruikers. Bijna een kwart van de Amsterdamse toeristen bezoekt een coffeeshop – niet alleen om te kijken natuurlijk.
Inconsistent
Dat het Nederlandse gedoogbeleid inconsistent is weten we al langer. Iedere volwassene mag drugs kopen in een coffeeshop, maar de eigenaar van zo’n coffeeshop mag de drugs eigenlijk niet inkopen. Coffeeshopexploitanten hoeven geen btw te betalen over hun wiet. Accijns evenmin. Dat mag niet van ‘Europa’. Hoe kan een coffeeshop drugs verkopen als er geen drugs mag worden ingekocht? Het gedoogbeleid is op zijn zachtst gezegd niet logisch.
De politie rolt intussen ieder jaar duizenden illegale wietkwekerijen op. Maar dat is slechts een fractie van het totaal. Volgens inschattingen zijn er ongeveer 30.000 illegale wietkwekerijen door het hele land verspreid. In iedere buurt vind je er wel één, in de grote steden bij wijze van spreken in iedere straat. Zij staan meestal in gewone rijtjeshuizen – naast huizen waar gezinnen met kinderen wonen -, soms in garageboxen en een enkele keer in kassen. Dit is doodeng en levensgevaarlijk. Ongeveer 20 procent van de woningbranden in Nederland ontstaat door illegale wietkwekerijen. Dat zijn schokkende cijfers en een direct gevolg van het gedoogbeleid.
Of je nu voor of tegen legalisering van softdrugs bent, het gedoogbeleid is failliet en heeft een enorme chaos opgeleverd. Het gedoogbeleid had alleen maar negatieve gevolgen voor justitie, volksgezondheid en het welzijn. De jaarlijkse begroting voor justitie, volksgezondheid en welzijn is enorm gestegen en is niet voldoende. Het gedoogbeleid heeft niets opgeleverd noch opgelost! De politiek moet een beslissing nemen: of bezit, kweek en verkoop wordt allemaal illegaal en de politie krijgt alle ruimte (én mankracht) om de wet te handhaven, of er wordt besloten het tegenovergestelde te doen en het goed te reguleren. Blijven gedogen – als een makkelijke manier om geen beslissing te hoeven nemen – is geen optie.