Het dulden van softdrugs leek zo’n vooruitstrevend, en toch verantwoord idee. Echter nu er vijftienhonderd coffeeshops zijn en uitwassen zichtbaar worden, loopt het stuk. In het jaar 1976 sloeg Nederland onder het kabinet-Den Uyl een merkwaardige weg in door de Opiumwet onderscheid te gaan maken tussen “softdrugs” cannabis en “harddrugs” (de rest). Verkoop en gebruik van deze softdrugs zouden worden “gedoogd”, teelt ervan niet (tweeslachtigheid van dit beleid).
Ruim drieënveertig jaar later is duidelijk wat dit “gedoogbeleid” heeft opgeleverd. Allereerst een enorme criminele drugsindustrie. De in Nederland verbouwde cannabis is door verdeling zo sterk geworden, dat die de kracht heeft en kreeg van harddrugs. Van de productie wordt ruim de helft geëxporteerd naar het buitenland. Criminele organisaties bestrijden elkaar op leven en dood om deze handel. Veel liquidaties houden verband met drugshandel. Overigens leidde het beleid tot openbare overlast. Grensgemeenten klagen steen en been over drugstoerisme. De drugs worden legaal verkocht op elke straathoek die zich verder dan 250 meter van een school bevindt – alsof een scholier geen 300 meter kan lopen of fietsen. En wat ook achterlijk is: in de “coffeeshops” waar verkoop van wiet wordt gedoogd, mag gewoon worden gerookt. Dit is in alle andere horeca strikt verboden en tekent de hypocrisie van het gedoogbeleid. Het drieënveertig jaar handhaving van het gedoogbeleid betekent ook handhaving van de hypocriete situatie waarin verkoop van cannabisproducten in coffeeshops wordt getolereerd, maar hun bevoorrading een criminele handeling is….
En dan zijn er gevolgen voor de gezondheidszorg. Die wijst met grote regelmaat op de effecten van softdrugsgebruik (schizofrenie) bij vele jonge verslaafden die zij moet behandelen. Wiet is volgens de geestelijke gezondheidskoepel GGZ even verslavend als heroïne. De “softdrugs” blijken vooral funest voor de zwakkere jongeren in de samenleving.
Je zou dus zeggen: kappen met dat gedoogbeleid. Dat tempert de criminaliteit en voorkomt overlast en vroeg verwoest levens. Maar wat deed het Kabinet Rutte III dat voorts gevormd is door de partijen VVD, CDA, D66 en Christen Unie? Zij gaan in zes a tien gemeenten een proef doen met het telen van wiet. VVD en CDA waren bezweken voor pressie van D66, de partij die eerder een initiatiefwetsvoorstel om wietteelt te reguleren aangenomen zag worden in de Tweede Kamer. Eén van de belangrijkste argumenten van D66 voor gereguleerde staatswiet was “de teelt voor coffeeshops uit de criminaliteit halen en hiermee handel voor de georganiseerde criminaliteit wegnemen”. Dat is een onzinnig argument. Van de illegaal geteelde wiet gaat het grootste deel naar het buitenland. Daarmee verdienen criminele organisaties het grote geld en dat zal met de komst van staatswiet ook zo blijven. Aruba is hierin geen uitzondering
Een ander argument voorde invoering van staatswiet is dat het THC-gehalte in de wiet zal verminderen, waardoor die minder verslavend zal zijn, echter dat werkt alleen als tegelijkertijd de gedoogde verkoop van illegaal gekweekte wiet overal aan banden wordt gelegd. Doe je dat niet, dan heb je staatswiet die voor beperkt suffigheid zorgt en illegale wiet die je knock-out slaat. Kiezen wietrokers voor wiet met minder THC als zij even verderop het sterke spul kunnen kopen. Op Aruba is dit thans overal te krijgen.
De enige methode om criminelen dwars te zitten en het jongeren lastig maken om voor drugs te bezwijken, is een totaalverbod op verkoop via drugswinkels die zich schijnheilig “coffeeshops” noemen en betere opsporing van wietplantages. Een proef met staatswiet is niet de bevrijdende afrit van een weg die al 41 jaar doodloopt.
Een overheid die zelf drugs verbouwt, zegt tegen zijn jonge burgers: drugs zijn normaal, blow erop los, blijf lekker in je luie bank hangen. Dat geeft weinig vertrouwen in een gezonde toekomst voor de jeugdigen en jongeren. Is dit wat de Arubaanse bevolking wil voor zijn toekomstige jongeren en generaties???